Przejdź do treści

Historia piekła

no cover found
    Statement of Responsibility:
    Georges Minois ; Przeł. Agnieszka Dębska
    Autor:
    Minois, Georges Autor

    Nie posiadamy jednoznaczego identyfikatora lub notki o tej osobie. Możesz spróbować zdobyć więcej informacji korzystając z zewnętrzych wyszukiwarek:

    Autor korporatywny:
    Osoby współtworzące:
    Dębska, Agnieszka Translator

    Nie posiadamy jednoznaczego identyfikatora lub notki o tej osobie. Możesz spróbować zdobyć więcej informacji korzystając z zewnętrzych wyszukiwarek:

    Format:
    Książka
    Język:
    Polish
    Hasła przedmiotowe:
    Adnotacja:

    [Obraz piekła w różnych religiach i kulturach; zawiera rozdziały:] Część I. Pierwsze zarysy i narodziny koszmaru. Rozdz. 1. Inferalne początki: piekło dla wszystkich. Mezopotamia [m.in. mity sumeryjskie, Epos o Gilgameszu]. Immanentna sprawiedliwość i Szeol starożytnych Hebrajczyków [w Starym Testamencie]. Od Indii wedyjskich do Etrusków. Posępne piekło homeryckie [Homer: "Iliada", "Odyseja"]. Germański Hel i piekła szamanizmu. Czarna Afryka i Ameryka prekolumbijaska. Rozdz. 2. Pierwsze piekła dla potępionych; piekła tymczasowe. Piekło egipskie: dezintegracja potępionych [m.in. w "Księgach Umarłych"]. Iran: ostateczna destrukcja piekła [m.in. w księgach "Awesty"]. Indie: piekła okresowe i uzupełniające się wzajemnie [m.in. w hymnach "Rygwedy" i "Atharwawedy"]. Grecja i Rzym: refleksje związane z piekłem [m.in. Ajschylosa, Sofoklesa, Arystofanesa, Lukrecjusza "O naturze rzeczy"]. Platon, ojciec piekła filozoficznego [dot. dialogów: "Fedon", "Gorgiasz"]. Wergiliusz, ojciec piekła ludowego ["Eneida"]. Rozdz. 3. Niejednoznaczne piekło judeochrześcijańskie (do I wieku n.e.). Zapóźnienie piekła hebrajskiego w VI wieku p.n.e. [Księga Izajasza]. Pierwsze rozważania nad sprawiedliwością Bożą: Hiob, Joel. Wpływy greckie: Kohelet, Syrach (III w. p.n.e.). Daniel i apokaliptyka (II wiek p.n.e.). Utrzymanie się wiary w tradycyjnie pojęte piekło: Machabeusze i Księga Mądrości (I wiek p.n.e.). Piekło w Ewangeliach. Rozdz. 4. Stopniowy rozwój piekła ludowego (od I do III wieku). Piekło talmudyczne i rabiniczne. Gnostycy i manichejczycy: piekło to przede wszystkim życie doczesne. Pierwsze opisy piekła chrześcijańskiego. * Część II. Narastanie koszmaru (III-XIII wiek). Rozdz. 5. Wypracowanie doktryny piekła przez Ojców Kościoła (III-V wiek) [m.in. u Orygenesa, Hipolita Rzymskiego, Bazylego z Cezarei, Grzegorza z Nazjanzu, Jana Chryzostoma, Augustyna z Hippony]. Rozdz. 6. Eksplozja piekła barbarzyńskiego (VI-X wiek). Gwałtowny przypływ wizji infernalnych: Beda Czcigodny. Piekło gregoriańskie, piekło wzorcowe [Grzegorz Wielki i jego pisma]. Rozdz. 7. Inna postać piekła ludowego: piekło muzułmańskie [obraz piekła w Koranie]. Rozdz. 8. Zbanalizowanie piekła przez duszpasterstwo i wizje (XI-XIII wiek). banalizacja piekła w tekstach wizji m.in. ["Wizja Tnugdala" z 1150]. Wizja dantejska: synteza piekła ludowego i teologicznego [Dante: Boska komedia]. Rozdz. 9. Teologia a doktryna piekła scholastycznego (XI-XIII wiek]. Sprawiedliwość królewska i sprawiedliwość Boża. Grzechy, które wiodą do piekła. Narodziny czyśćca oraz wciągnięcie zaświatów w obieg ekonomiczny. Spór o logalizację piekła. Piekło teologiczne [m.in. poglądy Alberta Wielkiego, Tomasza z Akwinu]. Rozdz. 10. Piekło na ziemi (XV-XVI wiek). Zuchwalstwo piekła literackiego [m.in. Francois Villon, Francois Rabelais]. Piekło w oczach artystów: od streotypów do przeobrażeń. Myśl o piekle oraz ćwiczenia duchowne: Ignacy Loyola, Teresa z Avila i Franciszek Salezy. * Koszmar ujarzmiony i eksploatowany (XVII-XVII wiek). Rozdz. 9. Piekło wycofuje się w zaświaty: koszmar logiczny w służbie reformy religijnej (XVII-XVIII wiek). Nowe piekło. Odpowiedni strach dla każdej publiczności: piekło barokowe i ludowe. Piekło protestanckie. Rozdz. 12. Piekło, kazamaty chrześcijaństwa: przeludnione infernum XVI-XVIII wieku. Rozdz. 13. Kontestacja i krach piekła (XVII-XVIII wiek). Filozofowie i piekło. * Cz. IV. Śmierć i zmartwychwstanie piekła: koszmar urzeczywistniony (XIX-XX wiek). Rozdz. 14. Piekło eklezjastyczne przybiera w XIX wieku postać skamieliny. Kazania i traktaty. Rozdz. 15. Ostatni bój piekła tradycyjnego oraz jego substytutów (wiek XIX i początek wieku XX). Nowe piekła [m.in. w twórczości Artura Rimbaud, Charles'a Baudelaire'a, Artura Schopenhauera, Giacomo Leopardiego, Fiodora Dostojewskiego, Lwa Tołstoja, Sorena Kierkegaarda, Fryderyka Nietzschego]. Rozdz. 16. Wiek piekieł. Piekła współczesne. Zakończenie.


This is beta version